Veel Nederlanders gaan jaarlijks op wintersport. Mijn beste vriend vertelt mij al van kleins af aan hoe leuk het is. Ik vond het dan ook heel gaaf dat ik het dit jaar eindelijk zelf zou gaan meemaken. Maar spannend vond ik het wel. Ik zag mezelf alweer, geheel op zijn Joanne's, de berg afrollen. Met zo'n grote sneeuwbal die zich dan om mij en mijn ski's heen vormt. Maar je weet het niet als je het niet probeert! Dus ik regelde een skiles en ging ervoor.
Met vier meiden op vakantie is een garantie voor veel plezier en gezelligheid, maar ook voor veel rotzooi. Hoe we het voor elkaar kregen weet ik nog steeds niet, maar je kon op een gegeven moment letterlijk apenkooien in ons appartement. Dat was trouwens wel het enige vrouwelijke wat er nog aan ons te vinden was. Wintersport betekent namelijk ook: Ongezond eten en veel bier. Dus toen we met ons pilsje en onze baguette met hamburger in onze handen zaten, waren we niet meer bepaald Doutzen Kroes. Lekker was het trouwens wel. Het leventje in de Franse Alpen ging ons goed af. Bakkertje in de ochtend, biertje in de avond.
De eerste skiles zelf was voor mij een ander verhaal. Toen ik voor de eerste keer in die skischoenen stapte, dacht ik: "Zijn er letterlijk mensen die dit voor hun plezier doen?!" Slapende voeten, pijnlijke schenen en een houding waardoor je knieën naar voren horen te gaan staan, maar bij mij alleen mijn kont naar achteren stak. Zeer charmant. Het kinderliftje waarmee ik voor het eerst boven op een sneeuwheuvel kwam te staan, bestond uit een laag touw waaraan je je aan de zijkant moest vasthouden en dat zorgde ook voor een prachtige houding. Ik voelde dat ik Sochi die dag nog niet ging halen, maar de les heb ik overleefd.
De tweede dag ging het skiën gelukkig een stuk beter. Mijn vriendinnen dachten wel dat ik mee de hogere piste af kon, maar omdat ik zo verstandig ben (ahum) heb ik nog maar een dagje les genomen. Toen ik voor het eerst de groene piste afzoefde, voelde ik me helemaal cool. 'Nicolien Sauerbreij; eat your heart out!' Zo dacht ik. Het zag er natuurlijk nog niet uit, maar het begin was er!
Natuurlijk hebben we ook nog gedaan waar ik wél goed in ben; aprèsskiën. Compleet losgaan op de meest foute nummers, want dat hoort daar zo. Waar je in Groningen meteen de kroeg uit loopt als je een aprésski nummer hoort, sta je hier als een idioot te dansen en te springen. En als klap op de vuurpijl draaiden ze ook nog het Groningse anthem; Gras van het noorderplantsoen! Wij waren gelukkige vrouwen.
Wintersport is niet zoals andere vakanties, dat heb ik wel geleerd. Je bent actief, waardoor je niet hoeft te denken aan de dingen die thuis op je liggen te wachten. Heerlijk geestelijk uitgerust kwam ik weer thuis. Lichamelijk was het wel een beetje een ander verhaal, want ik had enkels als een olifant na die lange busreis. Maar die enkels weerspiegelden wel een ervaring met drie hartstikke leuke meiden en een vakantiesoort die zeker voor herhaling vatbaar is. Bedankt voor de topvakantie dames!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten