Zo bleek er uit het onderzoekje dat de redactie van de Quest helemaal niet van verjaardagen hield. Of althans, niet van het vieren ervan. Het levert stress op en het is altijd een gezeur als mensen op dezelfde dag jarig zijn als jij. Dus hup, de deur uit met die verjaardagen. Feesten doen we wel als het ons uitkomt. En dat is nou net nooit je verjaardagsdatum.
De eerlijkheid gebiedt mij te zeggen dat ik ook geen grote fan ben van het organiseren van mijn eigen verjaardag. Andermans verjaardagen vind ik wel heel leuk. Ik houd er van om mensen te verrassen en ik wordt er blij van om mensen in mijn omgeving te zien stralen omdat de dag eventjes om hen draait. Maar mijn eigen verjaardag? Nee. Ik kan dat niet. Ellende alom. Het begint al in de supermarkt. Bier? Wijn? En zo ja, welk merk? Zijn er ook mensen die geen alcohol willen? En doen we dan cola, of moet er toch ook een fles sinas meegenomen worden?
En die stomme hapjes altijd. Maken we er nog wat werk van, of pleuren we een bakje nootjes en een bakje chips op tafel onder het motto 'doe het er maar mee?'
Als ik er aan denk, draaien mijn stresshormonen al overuren.
Ook heb ik een beetje moeite met de reden van dat hele verjaardag vieren. Want wat heb ik in vredesnaam gedaan dat mensen een hele dag cadeautjes geven en lief voor mij zijn? Nou, niks. Ja, een jaar op deze aarde overleefd. 'Dat is anders al heel knap!' riep een familielid van mij laatst. Ja, lekker optimistisch.
Het punt is een beetje dat hoe harder ik roep dat ik het dit jaar niet vier, hoe meer mensen er dus langskomen. Om mijn ongelijk te bewijzen of zo. Ach, en als ze er dan eenmaal zijn, vind ik het stiekem ook wel weer heel erg gezellig.
Maar ik begrijp de redactie van de Quest wel. In een artikel op Upcoming.nl zag ik een aantal foto's van typisch Nederlandse verjaardagen. En oh wat is het herkenbaar!
Als je als Nederlander een verjaardag bezoekt, zit je in een kringetje. Ik word altijd een beetje kriegel van dat kringetje, want er is nooit een opening voor iedereen in de leeftijd van 0-10 jaar, dat overal tussendoor wil kunnen rennen. En om de een of andere vreemde reden word ik altijd de opening voor de kinderen. Met als resultaat dat je tot treurens toe die stoel naar voren en naar achteren aan het schuiven bent.
En dan begint het feest. Rondje koffie en taart, nog een rondje koffie, rondje kaas en worst, drankje erbij, dan gaat iedereen met kleine kinderen naar huis en de rest druppelt langzaam ook weg. Oh joy. Altijd feest als er een verjaardag is geweest.
Maar goed. Tot nu toe ben ik, in tegenstelling tot de redactie van de Quest, nog een student in Groningen. Dat betekent op een verjaardag: Een drankje, nog een drankje, als we enthousiast zijn nog een paar drankjes en de verjaardagsstress even lekker van je af dansen in de stad. Proost lieve mensen, en op naar het volgende jaar.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten